کد مطلب:46808 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:50

گنجینه پرسمان » قرآن

در قرآن سخني از هفت آسمان فراوان رفته است. منظور چيست؟ آيا هفت ستاره يا طبقات و لايه هاي مختلف گازها در فضا است و يا چيز ديگر؟

كلمة سماء در لغت به معناي طرف بالا است و آن مفهوم جامعي است كه مصداق هاي مختلفي دارد كه در قرآن در معاني مختلف به كار رفته است، مانند:

1- جهت بالا[3] در قسمت مجاور زمين؛

2- گاه به منطقه اي دورتر از سطح زمين (محل ابرها) اطلاق شده است؛[4]

3- قشر متراكم هواي اطراف زمين؛[5]

4- كرات بالا.

اما مقصود از آسمان هاي هفتگانه در قرآن، ميان مفسران و دانشمندان اسلامي اختلاف نظر وجود دارد. بعضي معتقدند منظور طبقات متراكم هواي اطراف زمين است.

بعضي گويند منظور همان سيارات هفتگانه هستند.

آن چه صحيح تر به نظر مي رسد اين است كه بگوييم آنچه در بالاي سر خود مي بينيم، آسمان اوّل است و شش عالَم ديگر نيز وجود دارد كه از ديد و ابزارهاي علمي كنوني پنهان است و به آن دسترسي ندارد و ممكن است در آينده به آن برسند.[6]

در اين جا ذكر نكتة جالبي كه در يكي از مجلات علمي آمده، بي فايده نيست: تا وقتي كه دوربين رصد خانة پالومار را نساخته بودند، وسعت دنيايي كه به نظر ما مي رسيد بيش از پانصد سال نوري نبود، ولي اين دوربين وسعت دنياي ما را به هزار ميليون سال نوري رساند و در نتيجه ميليون ها كهكشان جديد كشف شد كه حتي بعضي از آن ها هزار سال نوري فاصله دارند، ولي بعد از فاصله هزار سال نوري، فضاي عظيم، مهيب و تاريكي به چشم مي خورد كه هيچ چيز در آن ديده نمي شود، يعني روشنايي از آن جا عبور نمي كند تا صفحة عكاسيِ دوربين رصد خانه را متأثر كند.

ولي بدون ترديد در آن فضاي مهيب و تاريك صدها ميليون كهكشان وجود دارد كه دنيايي كه در سمت ما است، با جاذبة آن كهكشان ها نگهداري ميشود.

تمام اين دنياي عظيمي كه به نظر مي رسد و داراي صدها هزار ميليون كهكشان است، جز ذره اي كوچك و بي مقدار از يك دنياي عظيم تر نيست و هنوز اطمينان نداريم كه در فراسوي فضاي آن دنياي دوم دنياي ديگري نباشد.[7]

[1] بلد ( )آية 10.

[2] دهر( ) آية 3.

[3] ابراهيم( ) آية 24.

[4] ق ( ) آية 9.

[5] انبيا ( ) آية 32.

[6] براي توضيح بيشتر ر.ك: تفسير نمونه، ج 1، ص 117 و تفاسير ديگر.

[7] تفسير نمونه،ج 1 ص 117.